Sólstafir - Endless Twilight Of Codependent Love [Full Album]

Lyrics to Endless Twilight Of Codependent Love [Full Album] by Sólstafir

Tracklist: 01. Akkeri Vá, vá er mín eigin skugganum mærist ég í Sorg étur upp hjarta í hrollkaldri þokunni stend Nóttin fyllist hatri Er skuggi fer á stjá Nú brenna logar á ný Serótónin suður Norðan cortizol Ég drulluna veð á ný Sorg étur upp hjarta í hrollkaldri þokunni stend Það skuggir fyrir sólu dögum saman nú ánauðin fjötrar sem blý Sortnar fyrir augum Hér lyktar allt af ná Dauð (Dauðinn dansar nú) Dauðinn dansar nú Svo fennir í sporin á ný Nóttin fyllist hatri Er skuggi fer á stjá Nú brenna logar á ný Það skuggir fyrir sólu dögum saman nú ánauðin fjötrar sem blý Dansar dauðinn nú gengur fram að mér gengur fram að þér Sorg étur upp hjarta í hrollkaldri þokunni stend Nóttin fyllist hatri Er skuggi fer á stjá Nú brenna logar á ný 02. Drýsill Hann liggur loks í jörðinni Með glottið enn þá á Minnti þig á höggin og bólgan var blá Höndin límd á skóflunni Blóðið storknað þurrt Dimman dal hann bjó til þú gengur burt Í hellinum bjó Drýsill í gervi prins þig inn dró Svart augnarað Með bros á vör og nautnarsvip saltaði sár Kveðjan er kær Því hans koss á vör minnti leður sem slær Orð leyndarmál Lék hann sér þar til marraði í beinum og sál Falinn í mold Hann dvelur nú í skugga, kulda og sorg Vargurinn var Í innsta vígi hann atgeirinn bar Engin var von Fyrr enn skildi var lyft og þú upp úr slíðrinu dróst 03. Rökkur Úr barmarfullum bikarnum hann dreypti af bjóst við átökum og bráðin væri þar Fikraði sig nær í mannskóginum fær Fingurnir gældu við stofna undir pilsi niðri í hæl Ilmur tælir dýrið híð illa nálgast ört inn í veiði lendum alltaf er nóg af, æti út í mörk Klær á öxlum og kuldahrollur læðist að kveikir samt þá loga sem leika við nára og aftur á bak Dansinn hann þá gengur frá degi þar til nótt Djöfullin laumar kossi og á engil sækir sótt Minnig morkin af eitri, sem hann þá gaf Mærin þá lögð niður meðan han gerði það Ljóta sagan um ljúfa dys sem brann Laut þar undan púkanum sem hvítan svaninn fann Aurinn, blautur andardráttur sássaukinn hann er Auðveldast væri að kveðja andann en í sorgina hún fer Klær á öxlum og kuldahrollur læðist að kveikir samt þá loga sem leika við nára og aftur á bak Dansinn hann þá gengur frá degi þar til nótt Djöfullin laumar kossi og á engil sækir sótt Bundinn er nú bestarskinn við blautan þræslótta bítur klórar kastast um endalokin móta Eftir situr ein og grá er rádýrið fer á stjá Eins og eldur í sinu hann finnur þær og svíður Hjálpaðu mér heilagur að finna vopu í mína hönd Hörð mun hefndin verða sigtuð verður jörð Karlynjan kreppti hnefa höggin, dundu óð Skorinn af kyndilinn, afvopnaður rauðum polli stóð Klær á öxlum og kuldahrollur læðist að kveikir samt þá loga sem leika við nára og aftur á bak Jötnar héldu á júðasi í vagninn leiðin lá jarðaður í votri gröf í norður Reistará Því hel mun ávallt finna þig… Reyinr því að minna mig… Því hel mun ávallt finna þig… Reyinr því að finna mig… 04. Her Fall From Grace West coast kid, born in '85 Played with crabs and bones Horses and elves in stones Walked through fields of snow Hill after hill to home Only sound is the raven Guides here until the sun goes down She drags her feet across the water Said "I'm doing fine" Lights a candle for the journey Might be the last goodbye She wanted to go Little west coast kid, born in '85 Played with crabs and bones Horses and elves in stones She wanted to go 05. Dionysus Nafn mitt þig nagar og nærvera bítur Nóg er að hafa þegar þróttur þinn þrýtur Læðist þér aftan þegar löngunin syngur Lyppast þú niður og kraftur minn springur Grátur þinn gleður og grámyglan sæta Gleypti þig heilan og engin er glæta Ein er þó von einhver mun segja Er sóttin og uppgjöf en þú skalt nú þegja Bankað á dyr breystur þú opnar birtist í gættinni og logar þíkir slokkna Við stjónvölinn stendur og stefnir að landi Hönd þín og hugur eru á mínu valdi Fjölda ég felli með orðum og afli Ríf þig strax niður og ræð ég þig frá Leitandi ljós berum niður við gjá Þú ýfir mér burt þegar köllum þú heyrir Þá aftur ég kem með krafti ég keyri Fjölda ég felli með orðum og anda Fíknin er nafn mitt og starf er að granda Þú þekkir mig ekki þá oftar munt finna Siðasta hálmstráið ætíð mun vinna Nafn mitt þig nagar og nærvera bítur Nóg er að hafa þegar þróttur þinn þrýtur Læðist þér aftan þegar löngunin syngur Lyppast þú niður og kraftur minn springur 06. Til Moldar Sölnað blóm hinnsti koss Skil ég við þennan heim Reyrður við reipið gróft Vonbrigði ég brást þeim tveim Andardráttur svikin ást Allt hefur enda að gjöf Með titring og hjartaslátt Þögnin svo nuddað rör Nú ég man ljósið sem lyfti mér aftur á bak og ég man brosið sem ég hélt að mig yfirgaf Borin út er bergmálið Af björtum tónum tónsmiðsins Í kalda gröf í kaðli sig kominn á endastöð Tárin rauð og svikin tröð Tekist er hönd í hönd Þið vitið að ég reyndi en um leið og ég skemmdi en ég veit ég veit Nú ég man kærleika kynntist en aldrei ég fann Og ég man snerting og faðmlög ef það sem ég ann Nú ég man myrkrið sem þið komuð og hræddið þá Og ég man opnaði augun en alrei ég sá 07. Alda Syndanna Kaldur súgur kallar Kaldur súgur kælir blóðsins straum Losar fýsnina úr læðingi Og sálin kveður lífsins langa draum Kaldur súgur kallar Kaldur súgur kelur hinstu von Kaldur súgur kallar Kaldur súgur ristir mig á hol Kaldur súgur kallar Kaldur súgur faðmar að sér vor Kaldur súgur kallar Kaldur súgur kveður lífsins gaum Manstu áður fyrr Sigldum ólgusjó Brælan sverti kinn Gripum það sem var Sælan okkur bar Alda sækir strönd Ég skal tryggja góðar stundir Ég skal tryggja góðar stundir kærri mín Komdu nú í skuggann Og gleði skal þig ei skorta í hvert sinn Öll þessi birta hún þurrkar Öll þessi birta þurrkar brunninn þinn… vinur minn Reyndi ekki að streitast á móti Seglin niður fylgdu straumi Þráin þín virðist vera tamin 08. Ör Stakur nóttinni staldrar í Sekur ómótt er Minningin magnast óvild býr í höfði þér Kúldrast einn í kimunum Kvöldið kraumar enn Lygin lemur sama hvað því segir þér Fingur strjúka fölan svip Fjandinn stal frá þér Andlaus horfir austur að og sunnu sér Rotin lykt í rökkvi er Rykugur og ber blóðið myndar lækjarbotn Er kvölin fer Þeim er sama þú veist Þeim er sama hver er Belgir brjóst þitt kveikir bál þá barinn niður og bælt þitt mál Þeim er sama þú veist Þeim er sama hver er Léttur lyftist tekst á loft Þá öxin fellur og höfði er hvolft 09. Úlfur Ofan kemur él óð það snjó í svörtum byl ein vítið í flöskunni með Raddir glymja hátt í höfði þessa nátt Ein situr við stein og starir Tárin lita möl án jökla fjöllin flöt ein skríður í myrkrinu ber andinn syndir burt og sortinn fyllir allt ein hverfur í jörðina og fer Lognið vinnur storminn í tömarúm hún horfir málturin dvín af sorg sleppir tökum sínum af lífinu og bíður sátt Sjálfið hún svelti