Iskandr - Vergezicht [Full Album 2021]

Lyrics to Vergezicht [Full Album 2021] by Iskandr

Tracklist: 01. Gezag De wind slijpt de rotsen de aarde kraakt in de diepten regen spoelt de resten weg het groen verwelkt door ziekte Mist grijpt zich vast aan de muren in de bodem van het dal de reiziger loopt nu al uren maar waar de tocht hem brengen zal Enkele bomen, geteisterd en misvormd maken in gebaren hun beklag het woud probeert te groeien maar de dood houd het gezag De schim haast zich door in snelle tree het avondgloren trekt met hem mee duisternis ontvouwd zich snel de kou wortelt zich in het steen 02. Bloeddraad Zie! Een schaal met vruchten hard en in tal van kleuren maar vanbinnen verrot Zie! Een zilveren kelk ingelegd met edelstenen maar gevuld met azijn Een ree betreed een veld van varens maar knagend aan het blad verzakt de grond de diepte ontvouwd zich van onder het dier spartelt tevergeefs rond Zie! Een hoorn van overvloed gevuld met ingewanden aangevreten door maden Zie! Een breed tapijt aan de wand verbeeldingen van een vergezicht vervlochten met draden van bloed Een ree betreed een veld van varens maar knagend aan het blad verzakt de grond de diepte ontvouwd zich van onder het dier spartelt tevergeefs rond Zie! Een paradijselijk oord een groots verlangen vastgelegd in leugens 03. Gewesten Der Tijd De verlichte mens klom op de schouders van de Titaan en kon zien tot waar voorheen niemand zag de mist der mythe dreef uiteen en maakte plaats voor de verschijning van een bouwwerk ’s Werelds schouwspel lonkte menig ziel en spoedig stond op de schouders van de reus een menigte ogen en monden verbonden in een vurig strijdtoneel Een almaar groeiend structuur legde een zware last op het gestel van de noeste drager maar het gewicht werd gans te zwaar en bij de misstap aan een steen bezweek het gevaarte De gigant poogde zich te vangen maar aan zijn armen hingen nu tal van touwen en ballast de mens, als een mot gevangen in het verblindend licht bemerkte pas de val van grote hoogte bij het neerslaan in het diep 04. Baken Veredeld door het vuur propaganda van de daad de strijdlust ontkiemt een antwoord op het kwaad Zon en schild bewapend tot de tand een fel stralend baken doorklieft tot ver het land Ontketening der wijsheid een ontkrachting der wet het doorbreken van de muren een viering van verzet Zon en schild bewapend tot de tand een fel stralend baken doorklieft tot ver het land 05. Verbod Rustend op een bed van loof ligt hij in een donkere hoek met het vuur nu gedoofd valt langzaam het doek In een droom: een purperen lucht komt traag tot rijping De strijder slaat angstvallig om zich heen maar raakt de gloeiende vlinder niet uitgeput en moeilijk ter been de vlammende geest verbied Ter aarde gaand valt hij op één knie en smeekt zijn vurig vijand reeds “Laat mij gaan in vrijheid en teister mij toch niet” In het gulden ochtendgloren ontwaakt een hernieuwd gelach waarin het leven herboren geniet maar voor de slaper was dit zijn laatste nacht 06. Het Slot Een ritme van voetstappen gonst door het woud haar warmte verdrongen door de opdoemende kou De bomen kreunen uit monden van ademend hout de tranen der aarde nu slechts opgedroogd zout De passant steekt besloten haar staf in het mos haar gedaante betreed fier het ontvankelijk bos knielend neemt ze plaats onder blak, tak en rank de wildernis slaakt een zucht van hartstochtelijk dank De moeder der symbolen keert terug naar haar dochter in ’t groen plaats en betekenis nu wederom verzoend De nacht valt voor de woekerende haat de muren veel te hoog voor wie nog branden gaat