Profeci - Aporia [Full Album 2021]

Lyrics to Aporia [Full Album 2021] by Profeci

Tracklist: 01. Demirug Grzech pierworodny To grzech istnienia Rodzimy się Z krwią na rękach O Midasie Zakryj swe dłonie Masz na nich trąd Masz na nich ogień I obejrzyj się I obedrzyj się Z dzieła stworzenia Kim wtedy będziesz Kim wtedy będziesz Mnożyć byt Ponad potrzebę Na hałdzie kłamstw W ogrodzie Eden Złe tworzywo Niezdarne ciało Napuchłe od Drzewa poznania Drzazg I obejrzyj się I obedrzyj się Z dzieła stworzenia Kim wtedy będziesz Kim wtedy będziesz Matki absurdu Ojcowie przypadku Zagubieni Sami w sobie Wkładamy w piec Zbite nadzieje A nasz chleb życia Ma smak popiołu I obejrzyj się I obedrzyj się Z dzieła stworzenia Kim teraz jesteś Kim teraz jesteś Kim teraz jesteś 02. Bojaźń i drżenie Jak Abraham na górę Moria Niesiesz swe cierpienie To i twa historia Bojaźń i drżenie Gdy nastanie godzina próby Czy uciszysz sumienie Pod boską groźbą zguby Bojaźń i drżenie Anioł nie przybył. Czy zaufasz swojemu panu I udźwigniesz to brzemię Według boskiego planu Bojaźń i drżenie Czy wzbudzi w tobie wątpliwość Izaaka spojrzenie Jego ufność i miłość Bojaźń i drżenie Unieś swój sztylet Izaak już czeka Niech spłynie na ołtarz Niewinność człowiecza Nie znajdzie się inna ofiara Dana na zatracenie To właśnie twoja wiara Bojaźń i drżenie Czy zegniesz kolana Czy poddasz w wątpienie Czy będziesz dryfować Przez bojaźń i drżenie Unieś swój sztylet Izaak już czeka Uległość to cnota Czy koniec człowieka? 03. Człowiek urojony Przemierzamy ciemną pustać Uwiedzeni mirażami jestestwa Wdrapujemy na kolumny Niknące w zenicie zaćmienia Swą opowieść zaprawiamy kruchą mirrą By uśmierzyć własny mit Zapatrzeni w blask misterium Chłoniemy echa drgań bezwiednych sił Człowiek urojony Wierny sługa Ducha czasu Jesteśmy jak Ptaki Fanesa Z próżni chaosu 04. Danaidy Apatyczny blask W błagalnych rojeniach Lichy płomień Widziany w omdleniach Echa pękania Gmachu rozumu na szczytach rozpaczy Cicha litania Zdławiona brzemieniem tysiąca snów Milczenie na powrót stanie się wrzawą Choć słowa służą jedynie ucieczce Nawet gdy majaczy Wgląd w osnowę Wewnętrzne oko Jest wywrócone Być niczym Być skazańcem niczym Danaidy Być niczym Być obmierzłym niczym Styks Gdy spływa na nas Łaska i dar chromy Jasność przeistacza Ekstazę w trwogę W śmiesznej i tragicznej Pozie rozpostarci Niezrównany obraz Widowiska dumy ludzkiej Powtarzanie nie nada sensu Istnienie powinniśmy w próżnię zatopić Fala wśród fal Krzyk bez echa Rozgwieżdżone niebo Bądź naszym grobem Być niczym Być ślepcem niczym Hod Być niczym Być błędem niczym człowiek 05. Wyrosły już drzewa Dlaczego masz mnie za nic Skoro razem możemy poczuć Korę drzew naszych trumien Pośrodku morza niebytu Nasze wyciągnięte dłonie Wyglądają tak samo żałośnie Jesteśmy jak zgniły owoc W koszu świadomości, smakowani Jedynie przez rozkład Tak łatwo jest nas wyczerpać Aż nie zostaje zupełnie nic Z naszych przekonań i ideałów Tylko ten jazgot W nas rezonuje Nic poza nim Nic poza nim Wyrosły Już drzewa Naszych Trumien Korony cierniowe serc Nasze Getsemani w ogniu I Golgota bez krzyża Domeną naszą jest czas Ludzki wygląd, gest i dramat Trudna mądrość i pasja bez jutra Jesteśmy jedynie myślą Niepotrzebną i bezdomną Wędrującą wśród pustej wieczności Dlaczego więc masz mnie za nic Skoro razem z największa ulgą Wydamy ostatnie tchnienie 06. Sny prorocze Rozkład wielkich Szlachetnych myśli Postępuje W nas szybko Wyżera nasz rdzeń Na przekór pewności Że ta skorupa Jest czegoś warta Nasze korony Pokryła jemioła W jej lichym cieniu Szukamy schronienia Pewni, że ogień Nas nie dosięgnie A naszą zgubą Jest zguba Baldura Przez rdzawe tuby Ułożone z naszych ciał Dźwięki palonych trzewi Płyną za Antares Niech runie fasada Ludzkiej wszechmocy Co z każdą godziną W nas mocniej kruszeje Nasze korony Pokryła jemioła Przed snem o śmierci Szukamy schronienia Ktoś nie zapłacze Po naszym odejściu Jak nie zapłakał Nad grobem Baldura 07. Trzecia ofiara Ostatnią eucharystię Naszej godności Pod postacią chleba Rzucamy ptakom Policzmy żebra Chudej wolności Siłą opięte Ułudy skórą Ludzkie wołanie Z dna samotności I bezsensowne Milczenie świata Wraz ze światłem Martwych gwiazd Dociera do nas Prawda prawd Gęsta nasza noc