Beenkerver - Ontaard [Full Album 2022]

Lyrics to Ontaard [Full Album 2022] by Beenkerver

Tracklist: 01. Gebroken 00:00 Ik ben getroffen in mijn hart Mijn geest gebroken en verward Een offer van bloed en bot aan het kwade V erzegelde mijn lot op het schavot Ik adem in, de laatste keer mijn longen vullend De reis begint, de dood slechts een portaal Ik adem uit, mijn lichaam heeft de geest gegeven Verwelkom ik... de dood Sterven is het hoogste doel in het leven Sterven is het nobelste streven Ik ben getroffen in mijn hart Mijn geest gebroken en verward Een offer van bloed en bot aan het kwade Verzegelde mijn lot op het schavot 02. Door donkere wolken, mijn vaandel 05:19 De lucht is zwart, de aarde rood Een veld waarop ik nimmer meer marcheer Het einde komt, ik ben alleen Als laatste daad op aard zwaai ik mijn banier Aards bestaan, thans vergaan Een leven dat ik in ruïnes achterlaat Vergeten word ik niet, tot veel verdriet Men zal weten wie ik was, mijn vaandel blijft bestaan Mijn vaandel blijft bestaan Als al de goden zijn vergaan Mijn vaandel blijft bestaan De wereld zal ten onder gaan Mijn vaandel blijft bestaan Als al de goden zijn vergaan Mijn vaandel blijft bestaan Door donkere wolken zal ik gaan 03. Mist 09:41 Wijs mij de weg... waarvan zij viel Verdwaalde geest... verbannen ziel Het zicht valt weg... blind schrijd zij voort De mist verstikt... haar rust verstoord Wie ooit zei dat sterven pijnloos was Leugens om de waarheid te maskeren De walm van dood vult haar longen Haar laatste reis door mist begonnen Onschuldig wezen uit de tijd geplukt Vertel haar waarom zij niet leven kon De schoonheid ligt nu in een donker graf Mijn herinnering aan haar, is mijn straf 04. Ik ben het dwaalspoor 16:02 Verdwijn, verdwaal Vergeet, totaal Volg mij, nabij Ik leef, men beeft... voor mij Wees volgzaam, blijf stilstaan In de hoop dat ik voortga Omhels mij, vervals mij In de angst dat ik dood ga Misleidend is de weg... die ik bewandel Jij doet nu wat ik zeg... ik ben het dwaalspoor.... Ik ben het dwaalspoor Verdwijn, verdwaal Vergeet uzelf totaal Volg mij, mijn spoor hervind wat ik verloor 05. Muur van bloed 20:27 De pilaren van mijn koninkrijk Sculptuur van marmer uit mijn diepste ziel Het fundament van mijn doornenkrans Die ik zal dragen op de laatste dag Wanneer jij mijn zwarte hart ontmoet En de muren.. bedek.. met jouw bloed Val mij niet aan, gedachten, bemin de oerkrachten Laat mij niet gaan, mijn zonden, verheerlijk bloedende wonden Put kracht uit sombere tijden, schrijf je verhaal uit lijden Creëer de noot van wanhoop, componeer de melodie... van dood... Breek mij niet af, gedachten, geef zuurstof aan vertrouwen Laat mij niet los, mijn ego, vul mij met zelfvertrouwen Put kracht uit sombere tijden, schrijf je verhaal uit lijden Creëer de noot van wanhoop, componeer de melodie... van dood... van dood... 06. Uit de grond getrokken 24:48 Ik ontwaakte uit een diepe slaap Mijn rust verstoord, mijn klaagzang niet gehoord Versplinterd hout en de geur van grond Ik zag weer licht, mijn lichaam weer gewicht Men nam mij mee naar een heilig huis Een kring van kaarsen rondom mij heen Drie figuren kwamen om mij staan Hun lust naar vlees reikte verder dan de dood Hun oude huid tegen het mijne aan Ik ben uit de grond getrokken een karkas, een schim van wie ik was Ik ben uit de grond getrokken een levend lijk, onteerd door dienaars van het kruis Een levend lijk, aan geen mens gelijk Perversiteit was hun ondergang Mijn ziel wil rust, mijn lust was reeds geblust Ik zocht naar hen, drie dagen lang Toen kroop ik terug, in het graf vanwaar ik kwam En de mannen waren alle drie onthoofd Hun levenslot, gebonden aan mijn wraak Besmeurd met bloed, lag ik in mijn kist Met drie hoofden aan mijn zij, was mijn ziel nu vrij.... 07. Tot op het bot 28:53 Een koude zucht, snijdt door de lucht De prins... de vorst Het landschap koud, de mensheid stil Verrot.... tot op het bot Een giftig land, gesloten hand Verbrand... intolerant Luid geschreeuw, hun mening kil Verdeeld... tot op het bot Ik sta alleen, de winterkou Mijn stem valt weg, ik ben in diepe... rouw De lucht is verstikkend Men praat maar luistert niet Een betonnen muur van haat gestort in het cement van verdriet "Zo ver zijn we dus uit elkaar gedreven. Zo onherroepelijk, onherstelbaar ver" Het verleden toont ons geesten, van wat ooit wederkeert De haat voor al het vreemde dat, ons land, nu verteerd Tot op het bot... gekrenkt, verrot Tot op het bot, ontaard, kapot